Het is dinsdag 1 oktober. Donkere wolken verzamelen zich boven Landvidi. De sjaarzen zijn geïnaugureerd.
Iedereen hoopte dat na het debacle van W. Euribor, de vrede en stabiliteit zou terugkeren op d’n TSR. Maar omdat de inauguratie, en dus de periode van overdreven leuk, grappig, geil en tof doen nog zou aanbreken hielden de leden hun adem in. Gelukkig hield de kwetsbare vrede tussen de clubjes in den beginne stand; geen geplande wc- en fietsdienstjes en ook territoriale grenzen werden in ere gehouden. Het kapen van sjaars werd louter gedaan met behulp van ome duo, ouderwetse omkoping met gratis bier.
De rivaliteiten was uitgebleven en er leek ‘peace for our time’ te zijn.
Maar alles veranderde toen de DIscOpartij het heilige grondgebied van Keisletsu binnenviel. De slag om Raamvand bleek het ‘Franz Ferdinand moment’ te zijn geweest voor de verhullende tragedies die erop volgden. De ‘Second Soos War’ was begonnen.
Landvidi is de afgelopen pijlerperiode decor geweest voor strijdtoneel van territoriaal machtsvertoon. De strijd om de meest strategische plekken die onze sociëteit rijk is, werd door de clubjes aangevochten als een kwestie van acute noodzakelijkheid. Het WNN rapporteert onthutsende feiten gedurende de ‘Second Soos War. Met name de hiervoor genoemde slag om Raamvand gelegen aan de noordoever van de ShortSide rivier heeft veel slachtoffers geclaimd onder Keisletsu en is de doorslaggevende factor geweest in het ontstaan van het groeiend aantal sneeruitingen gedurende dit conflict.
De officieuze oorlogsverklaring van de DIscOpartij op Keisletsu tijdens de aanval op Raamvand zou enorme gevolgen hebben voor de omringende clubjes. De belanghebbende omstanders werden door deze ontwikkeling genoodzaakt conventionele kleptactieken te verwerpen ten gunste van slinkse klepmethoden. Zo hebben de Bitskits, een tamelijk kleine speler in het conflict, een nieuwe guerrilla tactiek in het leven geroepen. Hierbij infiltreren 2 eenheden in vijandelijk gebied om te verkennen, op naar wat wij naar zullen refereren als dwarrelsjaars. Het ingenieuze aan deze tactiek is dat het bulk van de mankracht wordt bewaard op het thuisfront, terwijl de infiltranten aan het werk gaan om dwarrelsjaars terug te lokken naar Bitskits territorium.
Door de doorbreking van oude allianties tijdens dit conflict ontstond een verschuiving op geopolitiek vlak. Waar Keirsletsu in het verleden prachtige tradities met een zeer waardevolle bondgenoot had, zorgde de consequente afschaffing hiervan voor een wankele relatie tussen beide. Om mee te kunnen doen in het mondiale speelveld waren nieuwe allianties dus nodig. De regering van Keisletsu zocht naarstig toenadering tot ‘betere’ bondgenoten, bondgenoten die hen weer groot zouden maken.
Maar of de keus voor AI PROLETI nou de juiste was…
In een interview van WNN met politiek verslaggever Frits Wester zei hij het volgende over dit besluit;
Dat hun oude bondgenoten, beter bekend als de waternatie, verbroedering met de DIscOpartij hadden gevonden als gevolg van dit stukje verraad, had Keisletsu niet voorzien. Verdeel-en-doe-tof bleek niet opgewassen tegen de bliksem tactiek van de DIscOpartij. In combinatie met destructieve wapens onder codenamen als ‘Z0M-3R-DAG’, ‘G0-O5EB-UMP5’ en ‘B4NG3R-H4RT’ afkomstig uit de waternatie werd de slag om Raamvand voor Keisletsu onhoudbaar. Het beleid, minder-cyaanblauw-meer-relatiegetrouw, zou zijn koers voortzetten gedurende de ‘Second Soos War’.
Op donderdag 7 november werd gelukkig dan de Vrede van Tilburg gesloten, dit zodat dergelijke toestanden in de toekomst niet zouden wederkeren. Het WNN rapporteert nog enkele (k)opstootjes onder de aspirant PEB’ers, maar gezien de frequentie van fysieke mano-a-mano’s binnen deze club kijkt het correspondentie team hier niet al te veel van op.
Comments